Po godzinach w wielkim biurowcu. Cisza.
Tylko samotny sprzątacz szczotką na kiju glancuje posadzkę korytarza. Wtem otwierają się jakieś drzwi i wychodzi dyrektor. Rozgląda się i na widok sprzątacza na twarzy wykwita mu sardoniczny uśmieszek.

- Hej, sprzątacz! Pozwól no tu na chwilę.

- O co chodzi?

- Tu musisz poprawić - dyrektor wskazuje podłogę przed sobą - Zostawiłeś plamę!

- Plamę?! Niemożliwe! Jaką plamę?

- Taką obrzydliwą, wielką, czarną plamę!

- Aaa plamę! - uśmiech zrozumienia rozjaśnia twarz sprzątacza - Taką gruszkowatą, z małym różowym plackiem na końcu?

- O właśnie, taką wielką, czarną, gruszkowatą plamę z malusieńkim różowym plackiem! - dyrektor niemal wpada w ekstazę - Szoruj to kmiotku!

- Niczego nie będę szorował grubasie. Podłoga lśni, a to jest twoje odbicie.